ELIMIKA NA UFURAHIE
Sunday 17 June 2018
Sunday 28 January 2018
HADITHI!!!!!!!!!!................. SEHEMU YA KUMI
BIASHARA YA KIFO
Sehemu ya 10
Ni kweli walishtuka,
hawakuamini kile walichokisikia kwamba mbali na kuwatafuta wanawake waliotakiwa
kuwapeleka kwa ajili ya kuigiza filamu, kulikuwa na kazi nyingine ya ziada
ambayo iliitwa Biashara ya Kifo.
“Ndiyo inakuwaje
hiyo?”
“Ni kazi rahisi tu
japokuwa unahitajika umakini wa hali ya juu,” alisema bwana Cook.
Hapo ndipo mzee huyo
alipoanza kueleza namna ambavyo biashara hiyo ilitakiwa kufanyika. Kulikuwa na
kundi la wanawake mitaani waliokuwa wakihitaji ajira, watu waliokuwa wakitafuta
ajira kila siku, mbali na hiyo, kulikuwa na kundi kubwa la wanawake ambao kila
siku walitamani kufika nchini Marekani.
Hao ndiyo waliotakiwa
kufanyiwa biashara hii. Kazi ilikuwa ni kuwafuata na kuanza kuwalaghai kwa
maneno matamu kwa kuwaahidi kwamba wangewapa ajira yenye kiasi kikubwa cha
fedha na hivyo wawasafirishe kwenda nchini Marekani, wanapofika huko,
walazimshwe kuigiza filamu za ngono, kwa atakayetaka kuendelea basi aendelee
lakini kwa wale ambao wangekataa kuendelea na kulilia kurudi nyumbani, basi hao
wauawe na kisha kuchunwa ngozi ambayo ingepelekwa nchini China kwa ajili ya
kutengenezea vitu vya asili.
“Mmmh!” aliguna
Ethan.
“Unahisi ni kazi
ngumu?”
“Kwangu! Kuchuna
ngozi ya binadamu, sijawahi kufanya kazi hiyo,” alijibu Ethan.
“Kazi yako si kuchuna
ngozi, kazi yako kubwa ni kutafuta wasichana tu, hakuna jingine, hiyo ni kazi
ya watu wengine,” alisema bwana Cook.
“Kama ndiyo hivyo,
hakuna shida.”
Hiyo ndiyo kazi
aliyoahidiwa kulipwa kiasi kikubwa cha fedha. Kilichofanyika ni kupewa kiasi
cha dola elfu hamsini ambazo zilikuwa ni zaidi ya milioni hamsini,
akatengenezewa pasipoti kubwa kwa ajili ya kusafiria nchi hadi nchi na kisha
kuanza safari za kuwatafuta wasichana kwa ajili ya kuigiza filamu za ngono.
Safari yao ya kwanza
kabisa kwenda ilikuwa nchini Hispania, huko wakakutana na wasichana kadhaa na
kuhitaji kufanya nao mahojiano kwa ajili ya kazi za uongo walizowaambia kwamba
zilikuwa nyingi nchini Marekani.
“Upo tayari?”
“Kiasi gani?”
“Dola elfu moja kwa
siku,” alijibu Ethan.
“Mmmh! Ni kazi gani?”
“Zipo nyingi tu
lakini unatakiwa kuchagua. Kuna kazi za hotelini, kupika na nyingine nyingi,”
alisema Ethan.
“Nipo tayari!”
“Sawa.”
“Si umesema Marekani?”
“Ndiyo!”
“Hakuna tatizo!”
Kutokana na wimbi
kubwa la wasichana wa Ulaya kukosa ajira na kutamani sana kwenda nchini
Marekani kwa kuamini kwamba kulikuwa na maisha mepesi, wakakubaliana na Ethan
na mwisho wa siku kuelekea huko.
Ishu zote za usafirishaji
zilikuwa chini yake, alitumia kiasi kikubwa cha fedha alichopewa na bwana Cook
hivyo hakukuwa na tatizo lolote lile. Walipofika nchini Marekani katika Jiji la
New York ambapo ndipo kulipokuwa makao makuu ya kampuni hiyo ya filamu za
utupu, wakapelekwa hotelini na kuambiwa wasubiri.
“How many are they?”
(Wapo wangapi?)
“Ten young girls!”
(Wasichana wadogo kumi)
“What do you mean?
Below 18?” (Unamaanisha nini? Chini ya miaka kumi na nane?) aliuliza bwana
Cook.
“No! Above 18 but
below 23,” (Hapana! Zaidi ya miaka 18 lakini chini ya miaka 23)
“Ok!” (Sawa)
Mara baada ya kufika
katika hoteli hiyo, wakaambiwa waoge kwa ajili ya chakula cha usiku na siku
inayofuata wangeanza safari ya kuelekea katika eneo la kazi, kule walipotakiwa
kufanya kazi.
Kila mmoja alikuwa na
furaha mno, kutoka nchini Hispania mpaka kufika nchini Marekani, tena kufanya
kazi ndogo kwa mshahara mkubwa ilionekana kuwa kama bahati kwao. Sheria moja
kubwa waliyokuwa wamepewa ni kutokutumia simu tu.
Waliufurahia usiku
huo kwa kuona kwamba ndiyo ilikuwa mwanzo wa safari yao ya kuwa mamilionea mara
watakaporudi nchini mwao, hakukuwa na mtu aliyehisi kwamba nyuma ya pazia
kulikuwa na zoezi zima la kuigiza filamu za utupu na kama kungekuwa na yeyote
atakayekataa basi ilikuwa ni lazima auawe na kuchunwa ngozi.
“Andikisheni majina
yenu na nafasi unazotaka kufanya kazi,” alisema Ethan, alikuwa akiwaambia
wasichana hao kumi ambao wakafanya kama walivyotakiwa kufanya.
Siku iliyofuata Ethan
akarudi hotelini hapo kisha kuwachukua, akawapeleka katika jumba moja kubwa
lililokuwa pembezoni mwa Jiji la New York, aliwaandaa kwa ajili ya kazi
aliyotaka kuwapa. Kwa kuwaangalia wasichana wale, walionekana kuwa na furaha
kubwa kwa kuamini kwamba huo ungekuwa mwanzo tu kwani hata mapokezi waliyokuwa
wamepewa siku hiyo yalikuwa makubwa na ya kifahari.
Wakateremka kutoka
garini na kuingia ndani ya jumba moja kubwa, humo wakaambiwa watulie kwani
kulikuwa na mtu aliyetaka kuzungumza nao. Wakatulia vitini na Ethan kuelekea
chumbani. Baada ya dakika moja akarudi na mwanaume mmoja, alikuwa mtu mwenye
umri mkubwa ambapo kwa kumwangalia tu, ungehisi kwamba alikuwa na miaka zaidi
ya hamsini.
“Karibuni sana,”
aliwakaribisha mzee huyo.
“Asante sana,”
waliitikia kwa pamoja.
“Mpo hapa kwa ajili
ya kufanya kazi, si ndiyo?”
“Ndiyo!”
“Kazi ipo, ila
mmekwishaambiwa ni kazi gani mtakayofanya?”
“Hotelini!”
“Sawa! Ila kwa bahati
baya huko kazi imekwisha, iliyobakia ni moja tu,” alisema mzee huyo ambaye
alijitambulisha kwa jina la Gregory.
Wasichana wale
walipoambiwa kwamba kazi ya hotelini ambao walikuwa wameifuata ilikwisha, kila
mmoja akanyong’onyea lakini walipoambiwa kwamba kulikuwa na kazi nyingine
ambayo ilikuwepo mahali hapo, wakarudi kwenye tumaini jipya.
“Kazi gani?”
“Mnajua kuigiza?”
“Mimi najua...” alisema
msichana mmoja.
“Hata mimi najua,”
alisema mwingine, mwisho kabisa, wote walisema wanajua.
“Nani anamjua Blue
Diamond?”
“Mimi simfahamu.”
“Mimi namfahamu! Ni
mcheza filamu za utupu,” alijibu msichana mmoja.
“Sawasawa! Blue
alikuwa msichana kama nyie, wakati alipotoka nchini Canada, alifikia ndani ya
nyumba hiihii, alikuwa masikini sana, lakini tukayabadilisha maisha yake na
kuwa tajiri namna hiyo. Tulipomwambia kuhusu kuigiza filamu hizo, aliogopa sana
lakini sasa hivi anatushukuru na kutulaumu kwa kuwa tulimchelewa kumwambia juu
ya mafanikio makubwa ambayo angeyapata.
“Sasa hivi Blue ni
msichana mwenye mafanikio, anaoglelea kwenye bwawa la fedha, anaendesha gari
analotaka. Wangapi mpo tayari kuwa kama Blue?” alisema mzee Gregory na
kumalizia na swali.
“Kuwa muigizaji wa
filamu za utupu?” aliuliza msichana mmoja.
“Ndiyo!
Hatukulazimishi kuigiza, hakuna mtu anayelazimishwa kuyafuata mafanikio na
utajiri. Huwa tunalipa dola elfu tatu kwa kila kipande kimoja kwenye filamu
zetu, kwa maana hiyo ikitokea ukafanya mapenzi na wanaume wawili kwa mpigo,
utapata dola elfu sita,” alisema mzee huyo.
Kiasi cha fedha
ambacho walitajiwa kilikuwa kikubwa mno zaidi ya milioni sita kwa mtu mmoja na
milioni kumi na mbili kama utafanya mapenzi na wanaume wawili kwa pamoja, kila
aliyekisikia, alitamani kukipata hapohapo lakini tatizo likawa namna ya kuigiza
filamu hizo. Wasichana hao wakaanza kutoa minong’ono ya chinichini lakini
mzee yule aliendelea kuwaambia kwamba ilikuwa ni lazima wafikie mafanikio kama
wangekubaliana nae.
Ili kuendelea
kuwalaghai, wakawaletea mikataba na kuwawekea mbele yao, walitakiwa kusaini
kisha kuandika akaunti zao ili mara watakapoanza kuigiza basi wawekewe kiasi
hicho cha fedha.
“Mimi sipo tayari,”
alisema msichana mmoja.
“Hata mimi sipo tayari,”
alisema msichana mwingine.
“Sawa! Hakuna
tatizo!”
“Mimi nipo tayari!”
“Safi sana!”
Kati ya wasichana
kumi, wanne walikuwa tayari, wakakubaliana na mzee Gregory kisha kuambiwa
wabaki mahali hapo huku wale sita waliokataa wakiambiwa warudi hotelini tayari
kwa kujiandaa na safari siku ijayo kurudi nchini Hispania.
Wakasimama na
kutolewa nje, wakaingizwa ndani ya gari huku Ethan akiwa pamoja nao. Gari
halikwenda hotelini, lilibadilisha njia na kwenda katika jumba jingine kabisa,
wao wenyewe walishangaa, hawakujua waliletwa pale kwa ajili gani, wakashushwa
na kuingizwa ndani ya jumba lile, lengo kamili lilikuwa ni kuuawa na kisha
kuchunwa ngozi, hiyo ndiyo ilikuwa Biashara ya Kifo, walitakiwa kuuawa na ngozi
zao kutumwa nchini China ambapo kulikuwa na biashara nzuri tu.
HADITHI!III!!!!!!!!!!............SEHEMU YA TISA
BIASHARA YA KIFO
Sehemu ya 09
Hawakuwa na haja ya gari lile, walikuwa tayari
kuliacha lakini wayaokoe maisha yao, hawakutaka kusimama sehemu yoyote ile,
waliendelea kusonga mbele kwa kuamini kwamba wangefika sehemu iliyo salama
kabisa.
Wakati wamefika
umbali urefu, mara wakaanza kuwaona polisi wakiwa mbele yao, tena wakija kwa
kasi huku wakiwa na bunduki na mbwa walioonekana kuwa na mafunzo makubwa ya
kunusa. Wakati wamebakiza kama hatua mia moja kutoka walipokuwa, wakawaona mbwa
wale wakiongeza kasi ya unusaji wao na kuona kwamba iwe isiwe wangeweza
kukamatwa.
“Tufanye nini? Turudi
tulipotoka au?” aliuliza rafiki yake, Thomson.
“Twende kulia,”
alisema Ethan na kuanza kukimbilia upande wa kulia.
Hiyo haikusaidia,
mbwa wale waliendelea kuwaongoza polisi kule walipokuwa, tayari waliona kwamba
huo ndiyo ungekuwa mwisho wao. Hawakusimama zaidi ya kuongeza kasi zaidi, hiyo
wala haikusaidia kwani kadiri walivyoongeza kasi na ndivyo ambavyo polisi wale
waliokuwa na mbwa walipozidi kuwafuata, tena nao wakiongeza kasi.
“Wooo...wooo...wooo...”
walisikika mbwa wakibweka.
Japokuwa walikimbia
sana tena kwa kasi lakini mwisho wa siku wakajikuta wakikamatwa na kutiwa
nguvuni. Hawakuwa na jinsi, wakabebwa na kupelekwa Jijini Texas ambapo huko
wakafikishwa kituo cha polisi tayari kwa kupelekwa mahakamni.
“Sikutarajia kama
kuna siku ningekamatwa,” alisema Ethan.
“Hata mimi! Ila kosa
lilikuwa pia?”
“Hatukujipanga,
tulikurupuka tu.”
Kesho yake,
wakachukuliwa na kupandishwa mahakamani ambapo huko wakajikuta wakikosa dhamana
na hivyo kupelekwa rumande. Baada ya wiki mbili Ethan na mwenzake wakarudishwa
tena mahakamani ambapo siku hiyo ilionekana kuwa bahati kwao kwani hakukuwa na
shahidi yeyote ambaye alijitokeza na kusema kwamba kweli gari hilo liliibwa, hakukuwa
na mtu yeyote ambaye alisimama kinyume nao na kuweka ushahidi wao ili
wahukumiwe, hivyo mwisho wa siku wakajikuta wameshinda kesi ile.
“Siamini,” alisema
Ethan huku akionekana kutokuamini macho yake.
Wakawa huru, Ethan
akamuahidi rafiki yake huyo kwamba asingeweza kurudia tabia ya kuiba magari
tena kwani kwa kile kilichokuwa kimetokea ni Mungu tu ndiye aliyemsaidia mpaka
kuwa huru muda huo. Baada ya kila kitu kuihs amahakamani, wakatoka nje.
“Samahani,” ilisikika
sauti ya mwanaume mmoja, alikuwa amemshika bega kwa nyuma, Ethan akageuka.
“Bila samahani.”
“Unahitajika!”
“Wapi? Na nani?”
“Kuna mtu anakusubiri
ndani ya gari ile pale.”
“Nani?”
“Twende, utamfahamu
tukifika,” alisema mwanaume huyo.
“Twende Thomason....”
alimwambia rafiki yake.
“Hapana! Unahitajika
peke yako, labda huyu anaweza kusubiri hapa,” alisema mwanaume yule.
Hakuwa na amani
kabisa, alikuwa akijiuliza juu ya huyo mtu aliyekuwa akimsubiri ndani ya gari
lile. Kwa kuliangalia tu, lilikuwa gari la thamani lililomfanya kuona kwamba
mtu aliyekuwa akimiliki gari hilo alikuwa na fedha nyingi.
Hakutaka kusita,
alichokifanya ni kuelekea lilipokuwa gari lile, alipolifikia, mlango
ukafunguliwa na mwanaume yule kisha kuingia ndani. Kulikuwa na giza, hakukuwa
na mwanga, alipokaa kitini, taa zikawashwa na macho yake kutua kwa mwanaume
mmoja, hakuwa mgeni machoni mwake, alimfahamu sana, mara ya kwanza kabisa
alikutana naye ndani ya ndege na kumpa business card yake, na ndiye yule
aliyekuwa akitamani kuwasiliana naye kipindi cha nyuma, alikuwa bwana Boyla
Cook.
“Cook!” aliita Ethan
kwa mshtuko mkubwa.
“Unaendeleaje Ethan?”
aliuliza bwana Cook huku akichia tabasamu pana.”
“Naendelea vizuri,
nilikutafuta sana, nilisahau nilipoiweka business card yako, nimefurahi kuonana
nawe tena,” alisema Ethan huku akionekana kutokuamini.
“Nimefurahi pia.”
Hapo ndipo bwana Cook
alipomwambia kwamba kila kitu kilichoendelea kule mahakamani kilikuwa nyuma
yake, alikuwa amepanga kila kitu na ndiyo maana hata mara ya pili alipofikishwa
mahakamani pale kesi ilikuwa nyepesi sana kwa kuwa alitumia kiasi kikubwa cha
fedha kwa ajili ya kumtoa katika matatizo aliyokuwa nayo.
Ethan akafurahi sana,
akamshukuru mzee huyo lakini hapohapo akaanza kujiuliza juu ya msaada ule, mzee
yule alikuwa akihitaji nini.
“Nashukuru sana! Ila
kwa nini umenisaidia? Na umejuaje kama nilikamatwa?” aliuliza Ethan.
“Nilikuwa
nakufuatilia kila kona, nilikwamba kwamba biashara uliyokuwa ukiifanya haikuwa
salama kwani muda wowote ule ungekuwa kwenye hatari. Nilitamani sana kufanya
kazi na wewe na ndiyo maana kila ulipokuwa, nilihakikisha nakufuatilia kwa
ukaribu.
“Wakati mzee Sanchez
amefariki, nilitaka kuja kukuchukua lakini nilikuwa na safari ya kwenda Brazil,
hivyo nikaamua kuachana nawe kwa muda. Nimerudi siku kadhaa zilizopita na ndipo
nilipotuma vijana wakufuatilie na kujua upo wapi, wakasema umekuja huku Texas
na umekamatwa kwa kosa la kuiba gari na kutaka kulivusha mpakani, hivyo
nikatuma fedha zisaidie kukutoa ili tufanye kazi,” alisema mzee huyo kwa
kirefu.
Ethan akashusha pumzi
ndefu, hakuamini kile alichokuwa amekisikia, kumbe wakati yeye akijaribu
kukumbuka juu ya kile kikaratasi alichokuwa amepewa chenye namba ya bwana Cook,
kumbe naye alikuwa akimfuatilia kwa ukaribu. Mpaka kufikia hatua hiyo tayari
akajiona kuwa miongoni mwa watu waliokuwa na bahati kubwa.
“Unataka tufanye kazi
gani?” aliuliza Ethan.
“Twende nyumbani,
tutaongea mengi,” alisema bwana Cook.
“Siwezi kwenda peke
yangu, si unajua nina mwenzangu,” alisema Ethan huku akimwangalia rafiki yake,
Thomson dirishani.
“Mwambie aje,”
aliagiza mzee huyo.
Hapohapo Thomson
akaitwa na kisha kuanza safari ya kuelekea nyumbani kwa mzee huyo. Kichwa cha
Ethan bado kiliendelea kujiuliza maswali juu ya kazi aliyotakiwa kufanya kwa
mzee huyo. Hakuijua ilikuwa ni kazi gani lakini kwa sababu alionyeshewa msaada
mkubwa, hakuwa na jinsi, alijiona lingekuwa suala la busara kama angekubaliana
naye.
Safari ile ikaishia
mbele ya jumba moja la kifahari, kwa kuliangalia wala usingejiuliza maswali
kwamba jumba hilo lilikuwa likimilikiwa na mtu mwenye fedha, mtu aliyekuwa na
zaidi ya dola bilioni kumi katika akaunti yake. Geti likafunguliwa na kisha
gari kuingizwa.
Lilikuwa jumba kubwa
lililosheheni vitu vyote ambavyo vilitakiwa kuwa ndani ya jumba la bilionea
fulani, kulikuwa na bwana kubwa la kuogelea ambalo sakafu yake ilikuwa ni ya
kioo, kulikuwa na mbuga ndogo ya wanyama na kwa mbali kulionekana kuwa na
wanyama fulani na ndege wengi, kulikuwa na magari ya kifahari na vitu vingine,
ukiachana na hivyo, kulikuwa na masanamu manne ya kike yaliyoonekana kuwa uchi
kabisa.
Milango ya gari
ikafunguliwa na kisha kuteremka, wakaanza kupiga hatua kuelekea ndani. Muda
wote huo Ethan na Thomson walikuwa wakiangalia huku na kule, kila kitu
kilichoonekana kwao kilionyesha ni kwa namna gani bwana Cook alikuwa mtu tajiri
aliyeogelea fedha.
Walipojingia ndani,
kitu cha kwanza kabisa walichokutana nacho ni picha za wanawake wengi
zilizokuwa zimebandikwa ukutani, walikuwa watupu kama walivyozaliwa, walikaa
katika mapozi tofautitofauti na walikuwa wanawake wa kila asili.
Ethan aliziangalia
picha zile, hakuelewa ni kwa nini zilikuwa mahali hapo, ziliusisimua mwili wake
kwani kilipita kipindi kirefu hakuwahi kukutana kimwili na mwanamke yeyote
yule. Alizunguka huku na kule, macho yake yalikuwa yakiangalia kila kona.
“Mbona kuna picha
nyingi sana za wanawake?’ aliuliza Ethan.
“Ninapenda kuwa
nazo.”
“Ndiyo ziwe nyingi
namna hii?”
“Yeah! Huwa
ninafurahia ninapomwangalia mwanamke akiwa mtupu.”
“Mmmh!”
“Ndiyo hivyo!
Karibuni sana,” alisema bwana Cook huku akiachia tabasamu pana.
Wakakaa kwenye
makochi ya manyoya na kutulia. Wote wawili walikuwa wakiangalia huku na kule,
bwana Cook akatoka sebuleni hapo na kuelekea chumbani kwake, baada ya dakika
tatu akarudi huku akiwa amebadilisha nguo zake, akaagiza vinywaji, vikaletwa na
kuanza kunywa.
“Ninataka unifanyie
kazi Ethan,” alisema bwana Cook.
“Kazi gani?”
“Kwanza unajua mimi
ni nani?”
“Unaitwa Boyle Cook,
sijui kingine zaidi ya hicho,” alijibu Ethan.
“Sawa. Hujawahi
kulisikia jina langu sehemu yoyote?”
“Hapana!”
“Mimi ni mkurugenzi
wa kampuni ya kutengeneza filamu za utupu ya Bravilian.sex, ni kampuni
inayojitegemea na ambayo imetengeneza filamu nyingi mno,” alisema bwana Cook.
“Sawa! Nimefurahi
kukufahamu! Kwa hiyo unataka na mimi niigize?”
“Ungependa kuigiza?”
“Hapana! Siwezi
kabisa.”
“Sawa! Lengo la
kukuita hapa si kutaka uigize bali kuna kazi nyingine nataka uifanye,” alisema
bwana Cook.
“Kazi gani?”
“Kunitafutia
wasichana wengi duniani kwa ajili ya kuigiza, kila msichana nitakulipa dola
elfu kumi,” alisema bwana Cook.
“Mmmh!”
“Ni kazi ngumu?”
“Si sana, kama
nitapewa fedha za kutosha kuzunguka duniani, si kazi ngumu, hakuna tatizo,”
alisema
“Ila kuna kazi
nyingine nataka ufanye, ila kwa siri sana.”
“Kazi ipi?”
“Biashara ya Kifo,”
alisema bwana Cook, Ethan na Thomson wakashtuka.
INAENDELEA...
Friday 26 January 2018
HADITHI SEHEMU YA NANE
BIASHARA YA KIFO
Sehemu ya 08
Biashara ilimwendea
vizuri, japokuwa hakuwa bosi lakini kwa kiasi fulani kila kitu kilikwenda kama
alivyokuwa akitaka. Yeye ndiye alikuwa msafirishaji mkuu wa madawa hayo kutoka
sehemu moja kwenda nyingine.
Aliaminika mno kwa
kuwa kila mzigo aliokuwa akitumwa ulifika salama mikononi mwa mtu aliyekuwa
akihitajika kuupata mzigo huo. Siku zikaendelea kukatika, akaanza kuwa na
maendeleo makubwa lakini tatizo lilikuja pale alipoanza kufanya starehe.
Kiasi kikubwa cha
fedha alichokuwa akikipata kutoka katika biashara zile, alikiweka katika mstari
wa starehe zake. Kila siku Ethan alikuwa mtu wa kubadilisha wanawake na
kubadilisha viwanja kiasi kwamba kiasi cha fedha alichokuwa akikipata wakati
mwingine hakikutosha kabisa.
Alisahau alipotoka,
alisahau kama kule Manhattan alipokuwa kulikuwa na rundo la watoto masikini,
watu wasiojiweza ambao kila siku maisha yao yalikuwa pembeni ya mapipa ya
takataka. Alisahau kila kitu, aalichokuwa akikifanya kwa wakati huo kilikuwa ni
starehe tu.
Wanawake
walimopapatikia kwa kuwa hakuwa mchoyo, alichokuwa akikipata aligawana nao na
hivyo kutengeneza jina kubwa masikioni mwao. Siku zikakatika na kukatika mpaka
pale aliposikia taarifa kwamba bosi wake aliyekuwa akimuweka mjini, bwana
Sanchez alikuwa hoi kitandani.
Kilichomlaza kilikuwa
ni saratani ya damu, alikuwa akiugua kila siku kwa kutokwa na damu puani na mdomoni.
Ugonjwa huo ulimuanza kwa kasi hali ambayo ilimfanya kupelekwa hospitali ambapo
madaktari wakawaambia ndugu zake kwamba asingeweza kupona.
“Hawezi kupona
ugonjwa huu, ni lazima afe,” alisema daktari, aliamua kuwaambia ukweli kwamba
mgonjwa waliyekuwa wamempeleka ilikuwa lazima afe.
“Hawezi kupona?”
“Hawezi. Ni lazima
afe.”
Kansa yake
ilisababishwa na ubwiaji mkubwa wa madawa ya kulevya, hakuwa na nafuu hata
kidogo walichokifanya ndugu zake ni kumchukua na kumrudisha nyumbani kumuuguza
katika kipindi cha mwisho.
Walipomfikisha huko,
wakamfungia chumbani kwake. Hawakutaka kumuacha hata kidogo na hawakutaka
kumficha juu ya kile alichokisema daktari kwamba iwe isiwe ilikuwa ni lazima
kufa hivyo kama alitaka kufanya vitu vyake kwa mara ya mwisho, alitakiwa kufanya
kwa wakati huo.
“Nitagawa utajiri kwa
watoto wangu! Niitieni mwanasheria wangu,” alisema bwana Sanchez.
Mwanasheria wake
akaitwa na kisha kuandika kile alichotakiwa kuandika, mirathi ikagaiwa kwa
watoto wote. Kitu ambacho hakukiamini Ethan ni kwamba hakukuwa na mali yoyote
aliyoachiwa japokuwa yeye alikuwa mtu wa karibu sana na mzee huyo.
Bwana Sanchez
alipofariki hapo ndipo maisha yalipomgeukia, akaanza kurudi kule alipotoka,
bisahara zikakata, mitego yote aliyokuwa ametega ikaharibika vibaya, marafiki
zae ambao kila siku alifanya nao starehe wakamkimbia kwani waliona kwamba
hakuwa na kitu tena.
Aliogopa kurudi New
York katika mtaa aliozaliwa kwa kuhisi kwamba bado alikuwa akitafutwa sana,
hivyo alichokifanya ni kukimbilia Texas, sehemu iliyokuwa na mpaka mkubwa wa
kuingilia nchini Mexico.
Huku akiwa huko ndipo
alipokumbuka kwamba mara ya mwisho alikutana na mzee mmoja ndani ya ndege
ambaye alimwambia sana kuhusu biashara ile ya madawa kwamba haikuwa nzuri hivyo
alitakiwa kuachana nayo.
“Namba yake niliiweka
wapi?” alijiuliza.
Hicho ndicho
kilichomuumiza kichwa wakati huo, hakukumbuka mahali alipoihifadhi namba ile,
alikumbuka vilivyo kwamba alipewa na kurudi nayo nyumbani, baada ya hapo,
hakukumbuka aliiweka wapi kwani kilipita kipindi kirefu mno na hata kumbukumbu
zake zikawa zimepotea kabisa.
“Nilirudi nyumbani
nikiwa nacho, nikakaa kitandani, baada ya pale nilikiweka wapi? Mhh! Hapana!
Mbona sikumbuki vizuri?” alijiuliza lakini akakosa jibu.
Aliendelea kupigika
mitaani, maisha yakampiga sana. Alipoona kwamba kila kitu kinakwenda kombo hapo
ndipo alipoingia katika biashara ya kuuza magari, yaani walikuwa wakiiba magari
nchini Marekani, wanayapitisha kwa njia za panya kuelekea Mexico na kuyauza
huko.
Hakuwa na jinsi,
japokuwa ilikuwa ni kazi ya hatari iliyohatarisha maisha yake lakini hakuwa na
jinsi, alitakiwa kupambana ili atoke katika umasikini mkubwa uliompigia hodi
mlangoni.
“Ushawahi kuiba
Lambonghin?”
“Hapana!”
“Sasa leo tunakwenda
kuiiba, kama tukifanikiwa, sisi matajiri,” alisema jamaa yake, walikuwa wezi
wakubwa hapo Texas.
“Hakuna noma, ila
hatuwezi kukamatwa?”
“Tutakamatwa vipi?
Kama tumewahi kuiba magari zaidi ya mia tano, tutakamatwaje kwa gari moja?”
aliuliza rafiki yake huyo.
“Basi sawa. Lipo
wapi?”
Huo ndiyo mpango
waliopanga siku hiyo, walitaka kuiba gari ya thamani na kisha kuisafirisha kwa
njia za panya mpaka nchini Mexico. Kuhusu kuiba, hilo wala halikuwa tatizo
kabisa, waliweza kufanya hivyo ila kazi kubwa waliyokuwa nayo mahali hapo ni
kulitoa gari hilo sehemu lilipokuwa na kulipeleka huko walipotaka kulipeleka.
Saa mbili usiku
wakakutana karibu kabisa na ukumbi mmoja wa starehe, mbele yao kulikuwa na
magari mengi lakini miongoni mwa magari hayo, kulikuwa na gari moja la thamani
sana lililokuwa na gharama zaidi ya dola mioni tano, zaidi ya bilioni moja,
ilikuwa lambonghin nyekundu iliyoonekana kuwa mpya kabisa.
Walikuwa wazoefu wa
kuiba magari, hata kuiba gari hilo wala haikuwasumbua kabisa. Kwa sababu Ethan
alikuwa mtaalamu mkubwa wa kuendesha magari, akakaa sehemu ya dereva, kwa kutumia
utundu kwa kuunganisha nyaya, wakaunganisha na gari kuwaka, kilichobakia ni
sauti za watu huko nyuma.
Hapo ndipo walipoanza
safari ya kuelekea mpakani kwa njia za panya ili waweze kuliingiza gari hilo
nchini Mexico. Walipanga kwamba huo ndiyo ungekuwa wizi wao wa mwisho hivyo
baada ya hapo wangeacha kabisa kwani ilikuwa moja ya kazi ya hatari kabisa
kuwahi kuifanya.
“Hivi unakanyaga
mafuta kweli?”
“Ndiyo!”
“Upo ngapi hapo?”
“180 kwa saa!”
“Gari mwisho ngapi?”
“400 kwa saa!”
“Sasa hizo nyingine unamuachia
nani?”
“Ebwana tutakufa.”
“Kama kufa acha tufe,
kuna raha gani ya kuishi, kama kufa tutakufa hata ukiendesha 1 kwa saa, kanyaga
moto kaka,” alisema rafiki yake.
Mwendo aliokuwa
akiendesha ulikuwa ni wa kasi mno, gari lilikuwa likijiweza kwa kasi hivyo
Ethan hakuwa na jinsi, akaanza kukanyaga mafuta mpaka kuhisi kwamba gari hilo
lingeweza kupaa.
Kutokana na kuwa
usiku mwingi, barabarani hakukuwa na magari kabisa, walitembea kwa mwendo
waliotaka tena kwa kasi zaidi na baada ya masaa mawili walitaraji kufika karibu
na mpaka huo ambapo wangechukua njia za panya na kuingia Mexico.
Wakati wamebakiza
kilometa tatu kabla ya kuingia katika kituo cha mafuta cha Gapco, kwa mbali
wakaanza kuyaona magari ya polisi yakiwa yamesimama barabarani huku taa zikiwaka.
Kwanza wakaogopa, kwa
kasi waliyokuwa wakienda nayo walijua kwamba endapo wangeyagonga magari yale
basi ingekuwa kifo chao hivyo alichokifanya Ethan ni kupunguza kasi na
kisha kuchukua barabara nyingine ya vumbi, magari yale ya polisi yakawashwa na
kanza kuwafuata.
“Kanyaga mafuta!”
“Haiwezekani! Hakuna
lami huku,” alisema Ethan.
Walikwenda na gari
hilo kwa umbali mrefu mpaka mafuta yalipowaishia. Hawakuwa na jinsi,
wasingeweza kubaki na wakati polisi waliendelea kuwasogelea kule walipokuwa,
walichokifanya ni kuteremka na kisha kuanza kukimbia huku wakiwa wamelitelekeza
gari lile.
Walikimbia kwa umbali
mrefu, mbele kabisa wakakutana na korongo kubwa, lilionyesha kwamba mchana huwa
kunakuwa na watu wanaochimba kokoto kutokana na ardhi ya Texas kuwa na kokoto
nyingi, walichokifanya ni kuingia katika korongo lile na kuendelea na safari
yao.
Hawakutaka kusimama
sehemu yoyote ile, walichokuwa wakikitaka ni kufika walipotaka kufika pasipo
kugundua kwamba polisi wale wa nyuma walipoona wezi wale kule walipokimbilia,
wakawasiliana na polisi wa mpakani na kuwapa taarifa, nao wakaanza kusogea kule
walipoambiwa wezi wale walipokimbilia, kwa maana hiyo, kadiri Ethan na rafiki
yale walivyokuwa wakipiga hatua, ilikuwa ni sawa na kuwasogelea polisi hao
waliotoka mpakani.
INAENDELEA...
HADITHIIII...........SEHEMU YA SABA
BIASHARA YA KIFO
SEHEMU YA 7.
“Ethan, stop,” (Ethan, acha) ilisikika
sauti ya mama yake kutoka nyuma.
Ethan hakutaka
kuiachia bunduki ile, alikuwa amedhamiria kumuua baba yake wa kambo, hakumpenda
kabisa, alimchukia mno, kitendo cha kumuona kila siku katika maisha yake
kilimkasirisha.
Alijiandaa
kumfyatulia risasi na kumuua kabisa, lakini hata kabla hajafanya hivyo, mama
yake akamsogelea na kisha kumzuia kubonyeza kitufe cha bunduki ile. Hiyo
ikaonekana kuwa bahati ya mtende kwa mzee George, kwa jinsi alivyomwangalia
Ethan, alikuwa amedhamiria kumuua kabisa.
Ethan akaondoka
mahali hapo, kundi lile la watu lililokuwa limewazunguka nao wakaondoka
kuendelea na kazi zao kama kawaida.
Hayo ndiyo yalikuwa
maisha yake, alichukiwa na kila mtu kwa kuwa alikuwa mtemi, japokuwa alikuwa na
miaka kumi na sita lakini tayari Ethan alijifunza maisha ya mitaani hasa ya
kutumia bunduki katika maisha yake.
Alikuwa mtu wa fujo,
alijulikana sehemu kubwa hapo Manhattan huku akianzisha kundi lake kubwa la
kihuni lililojulikana kama The Mobb. Lilikuwa na vijana ishirini,
walioshindikana katika maisha yao, walikuwa watumiaji wazuri wa bunduki,
walikuwa wavuta bangi na hata wakati mwingine kutumia madawa ya kulevya.
Walikuwa vijana
wadogo lakini wale ambao hawakuwa na huruma hata kidogo. Polisi wa hapo
Manhattan waliliogopa kundi hili, hawakuyathamini maisha yao, kwao, kupigwa
risasi na kufa lilikuwa jambo jema tu kwani waliamini kwamba kulikuwa na mungu
wao wa kisela ambaye angewpokea nakuwaingiza katika mbingu yao iliyokuwa na
makontena makubwa ya madawa ya kulevya na bangi.
Wakati kundi hilo
likiendelea kukua, likiwapiga watu na hata wakati mwingine kuwaua, hapo ndipo walipotumwa
polisi waliokuwa na hasira, polisi waliotoka nje ya Manhattan kwa ajili ya
kufanya jambo moja tu, kuwakamata vijana hao na hata kama wataleta ubishi au
kufanya chochote kilicho kibaya cha kuhatarisha maisha yao, basi wawaue.
Huo ndiyo ulikuwa mwanzo
wa kumaliza magenge hayo, vijana wengi walikamatwa na kufungwa gerezani lakini
kwa Ethan, akatoroka jijini New York na kuhamia Washington DC ambapo maisha
yake yakaendelea.
Hakutaka kuwa mhuni
kama alivyokuwa, hakutaka kufanya usela wa mitaani alichokifanya kwa wakati huo
ni kujikita katika uuzaji wa madawa ya kulevya kwa kuyasafirisha sehemu moja
kwenda nyingine.
Hapo ndipo
alipokutana na wale watu aliokuwa akiwasikia kwamba walikuwa wauzaji wazuri wa
madawa ya kulevya na walikuwa watu wenye kuogopwa sana. Alipofikishwa kwa mzee
mmoja aliyekuwa na asili ya Mexico, mzee Sanchez El Paso, akamchukua na
kumfanya mfanyakazi wake ambaye kazi yake kubwa ilikuwa ni kusafirisha madawa
nchini Marekani.
“Ukifanya kazi na
mimi, utakuwa tajiri mno,” alisema mzee Sanchez.
“Nitatajirika vipi?”
“Utafahamiana na watu
wengi, nisingependa ufanye kazi kwangu milele, pia ningependa baadaye ufanye
kazi wewe kama wewe,” alisema mzee Sanchez.
“Ili nifikie ndoto ya
kufanya biashara zangu mwenyewe, natakiwa kufanya nini?”
“Kujitoa kazini,
hakuna cha zaidi, ila epuka sana wizi, ukiiba na kugundulika, nitakuua,”
alisema mzee huyo maneno yaliyomtia hofu mkubwa.
“Siwezi kufanya
hivyo! Umenitoa mbali, hakika nitaendelea kukuheshimu na sitokufanyia ujinga,”
alisema Ethan.
Alimheshimu mzee huyo
kwa kuwa ndiye aliyekuwa akimfanyia mambo mengi na kukutana na watu ambao
hakutegemea kukutana nao katika maisha yake. Kila siku alikuwa mtu wa kutoka,
hakutulia sehemu moja, leo alikuwa akienda California, kesho Texas na kesho
kutwa sehemu nyingine.
Hayo ndiyo yalikuwa
maisha yake, kila siku alikuwa akibadilisha muelekeao wake ambapo kote huko
kazi kubwa aliyokuwa akiifanya ni kusafirisha madawa ya kulevya tu. Jina lake
likaanza kukua, mnyororo mkubwa aliokuwa nao mzee Sanchez ukamsaidia mno na hata
katika viwanja vya ndege mbalimbali hakuwa akipata usumbufu wowote ule.
“What do you want?”
(Unataka nini?) aliuliza mzee mmoja.
“What do I want? What
do you mean?” (Nahitaji nini? Unamanisha nini?)
“For how long have
you been doing this work?” (Kwa kipindi gani umekuwa ukifanya kazi hii?)
“Three years?” (Miaka
mitatu)
“Ok!” (Sawa)
Alikuwa akizungumza
na mzee mmoja aliyekuwa amekaa naye ndani ya ndege. Hakujua ni nani alimwambia
kuhusu biashara ya madawa ya kulevya aliyokuwa akiifanya, mzee huyo alianza
kumuuliza maswali mengi kiasi kwamba akaanza kuogopa kwani hata humo ndani ya
ndege alipokuwemo, alikuwa na mzigo mkubwa aliokuwa akiupeleka Los Angeles.
“Lakini wewe ni
nani?” aliuliza Ethan huku akionekana kushikwa na hofu.
“Ninaitwa Boyle
Cook,” alijibu mzee yule.
“Umejua vipi kama
ninafanya kazi hii?”
“Hauwezi kunificha,
ninawajua kwa kuwaangalia, umekuwa na amani katika kufanya kazi hii?” aliuliza
bwana Cook.
“Kiasi, si sana,
wakati mwingine unakuwa na hofu kubwa.”
“Utakuwa tayari kama
nikikupa kazi nyingine, nzuri tu?”
“Kazi gani?”
“Ninataka uwe na
amani, siwezi nikakupa kazi ngumu. Niambie, upo tayari?” aliuliza bwana Cook.
“Mmmh!”
“Usijali! Chukua hii,
ukiwa tayari niambie,” alisema bwana Cook na kisha kumpa business card yake
iliyokuwa na mawasiliano yote.
Mpaka kufikia hatua
hiyo Ethan alichanganyikiwa, alikuwa akimwangalia mzee huyo mara mbilimbili,
hakumfahamu alikuwa nani, hiyo ilikuwa ni mara ya kwanza kukutana naye, tena
walizungumza kwa muda mchache kabla ya mzee huyo kubaki kimya mpaka ndege
ilipotua Jijini Los Angeles na kisha kuteremka.
Hawakuzungumza
chochote kile, kila mmoja akaendelea na kazi zake zilizomleta ndani ya jiji
hilo la starehe. Ethan akaondoka na kupeleka mzigo alipoelekezwa kwani hata
kuutoa pale uwanja wa ndege hakukuwa na kazi kubwa kwani kila kitu kiliwekwa
tayari.
Kichwa chake kikawa
na maswali mengi, alikuwa akijiuliza kuhusu mzee yule ambaye alionekana
kumfahamu mno, hakuishia hapo, aliendelea kufikiria hata ile kazi aliyotaka
kumpa, hakujua ilikuwa kazi gani ila alimwambia kwamba endapo angekuwa tayari
basi amtafute.
Uuzaji wa madawa ya
kulevya ilikuwa biashara mbaya na yenye hatari mno lakini hakutaka kuiacha
kwani ilimpa kisasi fulani cha fedha na kuanza kuyabadilisha maisha yake.
Alichokifanya ni kumpuuzia bwana Cook na yeye kuendelea na maisha yake kama
kawaida ingawa mara nyingi mno alikuwa akijiuliza kuhusu mzee yule na kukosa
jibu.
INAENDELEA...
Wednesday 24 January 2018
HADITHI!!!......SEHEMU YA SITA
BIASHARA YA KIFO
Sehemu ya 06
Maisha yaliendelea
kama kawaida. Hakukuwa na kitu kilichokisumbua kichwa cha padri Benedicto kama
kumuona mzazi mwenzake akiishi mbali naye. Hakuwa na uwezo wa kwenda kukaa naye
lakini kila siku alikuwa mtu wa kutamani kumuona mwanamke huyo akiwa karibu
naye kwani ndiye mtu pekee aliyeonekana kuwa faraja katika maisha yake.
Kutokana na mapenzi
mazito aliyokuwa nayo juu yake, muda wote alihisi kwamba alikuwa akiibiwa tu.
Aliwafahamu vijana wa Sinza, walikuwa vijana makini kuhusu masuala yote ya
mapenzi, walikuwa na uwezo mkubwa wa kumteka msichana yeyote hata kama angekuwa
mgumu kiasi gani.
Hakutaka kusalitiwa,
alitaka Irakoze awe wake peke yake, hivyo alichokifanya ni kuanza kupanga
mipango kabambe ya kumbana mwanamke huyo kwa kumpeleka katika Chuo cha Utawa,
St. Mary’s Catholic kilichokuwa Gongo la Mboto jijini Dar es Salaam na
kuingia pale kama mpishi.
Mipango yote ya
Irakoze kuingia ndani ya chuo kile ilifanywa na padri Benedicto huku akimchukua
Annabel na kumpeleka nchini Marekani kwa ajili ya kusoma huko katika Shule ya
Consolatha Seminary School iliyokuwa katika Jiji la New York nchini Marekani.
Kidogo moyo wake
ukawa na amani, kutokana na umbo lake kuwa dogo na sura ya kitoto aliyokuwa
nayo, mara baada ya kufika katika chuo hicho cha Utawa, masista wote walihisi
kwamba Irakoze alikuwa msichana mdogo, hivyo wakamchukulia hivyohivyo.
Kila siku alikuwa
hapo huku akiwasiliana na padri Benedicto simuni, bado wawili hao waliendelea
kuwa kwenye mahusiano ya kimapenzi kwa siri sana kiasi kwamba hakukuwa na mtu
yeyote aliyefahamu kilichokuwa kikiendelea.
Huo ulikuwa mwaka
wake wa kwanza chuoni hapo, alionekana kuwa mtu mwenye heshima, alimheshimu
kila mtu kuanzia wale wa chini mpaka wa juu. Wasichana wengi waliokuwa chuoni
hapo walimpenda Irakoze ambaye walipenda kumuita kwa jina la Sista Magdalena.
Siku zikaendelea
kukatika, kila alipokuwa akitumwa mjini kwa ajili ya kununua baadhi ya vitu kwa
ajili ya shule hiyo, alikuwa akienda na kuonana na padri Benedicto na kisha
kulala wote hata kwa masaa mawili kisha kurudi chuoni.
Huko ndipo alipopata
taarifa kuhusu binti yake aliyekuwa nchini Marekani. Masomo yaliendelea vizuri
na mara kwa mara safari za Benedicto kuelekea nchini Marekani hazikuisha, kila
alipokwenda, alihakikisha anaonana na binti yake na kisha kurudi nchini
Tanzania.
“Amekua sana, mwaka
wa sita huu,” alisema Benedicto, alikuwa akimwambia Irakoze.
“Nina kiu ya
kumuona.”
“Usijali! Ila nataka
tuifanye kitu kimoja”
“Kipi?”
“Na wewe usomee
utawa!”
“Mmmh!”
“Hakuna tatizo!
Utafanikiwa tu, nataka uwe na safari za kutosha kwenda Ulaya na sehemu
nyingine,” alisema Benedicto.
“Sawa! Hakuna
tatizo!”
Hilo ndilo walilokuwa
wamekubaliana, ilikuwa ni lazima Irakoze aanze kusomea utawa ndani ya chuo
hicho alichokuwa akifanya kazi kama mpishi. Hilo wala halikuwa tatizo, kwa
sababu tayari alikwishafanya kazi hiyo kwa miaka mitatu, akachukuliwa na kuanza
masomo moja kwa moja.
Kila siku alikuwa
akiamka asubuhi na mapema kama wanachuo wengine na kisha kuelekea kanisani
ambapo walisali kisha kujiandaa na masomo kama kawaida. Japokuwa hakuwa amesoma
sana kipindi cha nyuma lakini uwezo wake wa kawaida ulitosha kabisa kuonyesha
kwamba kama angeendelea zaidi basi angeweza kufanikiwa sana katika maisha yake.
Aliishi kama mtumishi
wa Mungu, kila wakati alikuwa mtu wa kusali huku rozali ikiwa shingoni mwake.
Kila mtu alimheshimu na alipoonekana kwamba yeye ndiye alikuwa mcha Mungu
mkubwa kuliko wengine, wakampa uongozi wa bweni pasipo kujua kwamba mwanamke
huyo alikuwa na mtoto ambaye alikuwa akisoma nchini Marekani.
Padri Benedicto
hakuacha, kwa kuwa katika kila hatua aliyokuwa akipitia Irakoze ilikuwa chini
yake, hivyo alihakikisha kwamba hata kwenda nje ya chuo hicho linakuwa jambo
jepesi ili mradi mwisho wa siku aweze kuonana naye na kufanya mambo yao.
Alichokifanya ni
kukaa chumbani na kuandika barua, alikuwa akiuandikia uongozi wa chuo hicho
kwamba kutokana na heshima aliyokuwa nayo Irakoze, aliruhusiwa kila Jumapili
kwenda kusali nje ya chuo hicho.
Nafasi hiyo
haikutolewa mara kwa mara, ilitolewa mara chache sana tena kwa wanachuo
walioonekana kuwa na nidhamu ya hali ya juu. Kwa Irakoze hakukuwa na mtu
aliyeonekana kuwa na wasiwasi, jinsi nidhamu yake ilivyokuwa chuoni hapo,
ilimfanya kila mmoja kukubaliana na padri Benedicto kutokana na jinsi
alivyokuwa chuoni hapo.
Hiyo ndiyo ilikuwa
nafasi nyingine na waliitumia vilivyo kuwa pamoja. Kila kitu kilichokuwa
kikifanyika kiliendelea kuwa siri kubwa. Baada ya miaka miwili kukatika,
hatimaye aliyekuwa Kardinari wa Kanisa la Kiroma nchini Tanzania, Paulo Alonso
akafariki dunia na hatimaye barua kuandikwa kutoka Vatican kwamba Padri
Benedicto alitakiwa kutawazwa na kuchukua nafasi hiyo kwani kwa sifa zote za
kuwa kardinari alikuwa nazo.
“Lakini kwa nini
apewe padri? Kwa nini asipewe askofu?” maaskofu waliulizana tu.
“Hata sisi
hatufahamu, ila kwa sababu ni barua iliyoletwa kutoka Vatican, hatuna budi,
acha tukubaliane nayo,” alisema askofu mmoja.
Baada ya wiki mbili,
padri Benedicto alitakiwa kuelekea nchini Vatican kwa ajili ya kutawazwa na
hatimaye kuwa kardinari mkubwa nchini Tanzania. Hiyo ilikuwa nafasi yake pekee,
moyo wake ulikuwa na furaha kubwa, hakukuwa na kitu kilichowahi kumpa furaha
maishani mwake kama kipindi hicho.
Suala la kuwa na
mtoto liliendelea kuwa siri yake, hakutaka mtu yeyote afahamu na alikuwa
akijitahidi kufanya kila liwezekanalo kusiwe na mtu yeyote anayelifahamu hilo.
Kwenye kila mwaka, alikuwa akimtumia mtoto wake Annabel kiasi cha fedha kwa
kutumia akaunti nyingine kabisa iliyosomeka kwa jina la Andrew McDonald, raia
kutoka nchini Kenya.
Japokuwa Annabel
katika kipindi hicho alikuwa na miaka kumi, lakini aliendelea kufichwa kwamba
baba yake alikuwa padri ambaye katika kipindi hicho alitarajiwa kutawazwa na
kuwa kardinari nchini Tanzania.
“Unataka kuwa nani
ukikua?” aliuliza Benedicto.
“Nataka kuwa
mwanasheria.”
“Kwa nini usiwe
sista?”
“Sitaki! Nitataka
niolewe. Nimesikia kwamba sista haolewi! Kweli baba?”
“Ndiyo!”
“Basi mimi nataka
kuwa mwanasheria, ninataka kuolewa baadaye!”
Alikuwa akizungumza
na binti yake katika kipindi alichokwenda kumtembelea nchini Marekani. Japokuwa
alikuwa nchi nyingine lakini kofia aliyokuwa ameivaa haikutoka kichwani mwake.
Shule hiyo aliyompeleka binti yake kusoma ilimtunza vizuri, alipata malezi yote
na hakukuwa na shida sana kwa kuwa mara kwa mara alikuwa akifika hapo na
kumuona.
Annabel alikuwa binti
mzuri, mwenye sifa zote za kuitwa mrembo. Alichanganyikana, alikuwa na sura ya
baba yake lakini pia alikuwa na sura ya mama yake. Watu wengi waliokuwa
wakimuona, walikiri kwamba binti huyo angekuja kutikisa sana siku za usoni
kutokana na urembo wake huo.
“Baba!”
“Naam!”
“Unafanya kazi gani?”
“Mimi?”
“Ndiyo!”
“Kwani sijawahi
kukwambia binti yangu?”
“Hapana!
Hukuniambia!”
“Mimi ni
mfanyabiashara binti yangu, huwa nasafirisafiri sana,” alijibu Benedicto.
“Kweli baba?”
“Ndiyo! Nikitoka
hapa, nakwenda Dubai, nikuletee zawazi gani nikija?”
“Chochote upendacho
baba, nitafurahi!” alisema Annabel.
Benedicto hakuwa na
jinsi, ni kweli alimpenda binti yake lakini kulikuwa na vitu ambavyo hakutakiwa
kuwa mkweli kabisa, alimdanganya kwamba alikuwa mfanyabishara kwa kuwa hakutaka
ajue kwamba alikuwa padri ambaye hakutakiwa kuoa au kuwa na mtoto yeyote yule.
Kwake, bado lile
liliendelea kuwa siri kubwa, kila siku lilimuumiza moyoni mwake lakini hakuwa
na jinsi, alikubaliana na kila kitu kilichokuwa kiiendelea, na hata kama
alifanya dhambi, aliamini kwamba hakukuwa na mwanadamu aliyekuwa mkamilifu
mbele za Mungu.
Baada ya siku tatu,
akarudi nchini Tanzania ambapo moja kwa moja akawasiliana na Irakoze na
kumwambia kuhusu mtoto wao na ndoto aliyotaka kuwa nayo katika maisha yake.
“Kakataa kuwa sista?”
“Amekataa!”
“Daaah! Ngoja niende,
nitazungumza naye,” alisema Irakoze.
“Hakuna tatizo!”
Japokuwa aliamini
kwamba binti yake angeweza kumsikiliza na hatimaye kukubaliana nao kuwa sista
lakini hilo halikuwezekana, bado msimamo wa Annabel ulikuwa ni kuwa mwanasheria
mkubwa duniani.
Hakukuwa na mtu
aliyemzuia, waliachana naye, aendelee na maisha yake na mwisho wa siku
kukamilisha kile alichokuwa akikitaka.
Wakati Annabel
akifikisha miaka kumi na sita, alionekana kuwa binti mrembo mno, kipindi kirefu
cha maisha yake alikitumia nchini Marekani, hakuwahi kurudi nchini Tanzania,
aliondoka huko miaka mingi iliyopita, tangu alipokuwa na miaka minne.
Hakufahamu sehemu
yoyote nchini Tanzania, hakufahamu mitaa na hata watu wa huko walikuwa na
utamaduni gani. Baada ya kufikisha miaka hiyo, hakutaka kukaa nchini Marekani,
alitaka kuwa na muda wa kurudi nchini Tanzania ili aweze kukaa na wazazi wake
ambao hakuwahi kukaa nao hata siku moja.
Alitaka malezi yao,
alichokifanya ni kuwasiliana nao, hawakuwa najinsi, wakajipanga kwamba mara
binti yao atakapofika nchini Tanzania, wampelekea katika nyumba yao nyingine
iliyokuwa Kisarawe, pembezoni mwa Jiji la Dar es Salaam ambapo waliamini kwamba
hakukuwa na watu wengi.
Siku ya safari
ilipofika, Annabel akaingia ndani ya ndege tayari kwa kurudi nchini Tanzania.
Hapo Marekani akapanda ndege ya Shirika la Ndege la American Airlines ambayo
ilikuwa ikifanya safari mpaka nchini Uingereza, Italia na baadaye kuelekea
Uholanzi ambapo huko wangebadilisha ndege na kuelekea Dubai, kisha India na
Kenya jijini Nairobi na kuingia nchini Tanzania kabla ya kuelekea Afrika
Kusini.
Baada ya abiria
kutakiwa kuingia ndani ya ndege hiyo, Annabel akasimama na kuanza kuelekea
ndani ya ndege hiyo. Kwa muonekano, alionekana kuwa binti mkubwa, mrembo,
mwenye mvuto ambaye alivutia sana, kila mwanaume aliyemwangalia, alitamani kuwa
na msichana mrembo kama alivyokuwa.
Wakati ameingia ndani
ya ndege hiyo na kukaa katika viti vya watu wawili, akaja mwanaume mmoja,
alionekana kuwa kijana mtanashati, aliyependeza, alivalia suti ya gharama, muda
wote uso wake ulionekana kuwa na tabasamu pana, alimuona Annabel, tabasamu
likaongezeka usoni mwake.
“How are you cute,”
(Habari yako, mrembo) alimsalimia Annabel.
“I’m fine, you are
welcome,” (Salama, karibu) alimkaribisha mwanaume yule aliyejitambulisha kwa
jina la Ethan Dylan.
Subscribe to:
Posts (Atom)